Ayna'dan sonra tekrar bir Panahi filmi izlemek çok iyi geldi. İran'ın değerli sinemacılarının değerli bakışlarıyla İran'ın başka bir yüzünü daha gördük.
Kadınların, yaşamın her yerinden atıldığı gibi olası bir küfür duyma tehlikesinden ötürü maçlara alınmalarının hikayesi anlatılıyor. Çeşitli yollarla cezalar almayı göze alarak içlerindeki futbol sevgisini stadyumda yaşamak istemelerinin vebali ahlak zabıtasının karşısına çıkmak oluyor. Erkeklere ilan edilmiş sayılan bir ülkede sıkı yaşam koşulları, stadyumda futbol oynamayı dahi yasaklamıştır ve içlerindeki tutkuya ulaşmak için kimi asker kıyafeti giyerek, kimi saçlarını kestirip erkek gibi giyinerek kimiyse kör taklidi yaparak erkeklerin kanunları içinde erkek taklitleriyle ulaşmaya çalışırlar. Tam bir paradokstur gerisi. İranlı olmayan kadınların küfürleri anlamayacakları için gelip tribünde maç izlemesi yasak değilken, kendi ülkelerinin kadınlarına bu konudaki yaklaşım tam bir gerici uygulamadır. Küfrü eden erkekken, cezalandırılan kişi kadın olmaktadır. İran sinemasındaki bu zenginlik bizi her zaman uç noktalardaki hayatların içine çekmeyi başardı ve öyle görünüyorki daha da çekecek.
Hayatın içine kısılmışlık, kuşatılmışlık, ötelenmişlik ve örselenmişlik duygularının içinde genç kızlıklarını, insanlıklarını, hayallerini yaşayamamak hissi, bazen bir böcek gibi bir metrekare alanda tonlarca yasakların içinde hissederek yaşamak! Yaşamak, belki bazen yaşayamamak!
Yönetmenin İzlediğim Filmleri:
Ayna (1996), Ofsayt (2006)
ali reza dürü
Hayatın içine kısılmışlık, kuşatılmışlık, ötelenmişlik ve örselenmişlik duygularının içinde genç kızlıklarını, insanlıklarını, hayallerini yaşayamamak hissi, bazen bir böcek gibi bir metrekare alanda tonlarca yasakların içinde hissederek yaşamak! Yaşamak, belki bazen yaşayamamak!
Yönetmenin İzlediğim Filmleri:
Ayna (1996), Ofsayt (2006)
ali reza dürü
Yorumlar