Ana içeriğe atla

PEKİ ŞİMDİ NEREYE, NADİNE LABAKİ, 2011



Ali Reza DÜRÜ

SAVAŞ BİTTİ, PEKİ ŞİMDİ NEREYE?

Toplumsal Barış

Yıllardır bütün toplumlar gibi bizim de en çok duymak istediğimiz kelimedir barış.Adı güzel, kendi güzel, tahayyülü güzel. Toplumsal düzlemde hep ötelenen, küçük bir grubun hayali gibi algılanan ama aslında bir değil, bin değil milyonların temel ihtiyacı olan ve bir arada yaşamanın temel dayanağı olabilecek olan barış olgusuna doğadaki her canlının ihtiyacı var. Dünya tarihinin çatışmalar tarihi olmasının da bu beklentide büyük payı var kuşkusuz. Doğanın diyalektiğine uymayan bir çatışma türü içinde bin yıllardır kendi türünü ve gücünün yettiği her türü yok etme savaşı içindeki insan artık durmalı ve barışı ifade etmeli, bu talebi yüceltmeli. Bir arada yaşamanın temel varsayımı sevgi ve hoşgörü ise bu denli horgörü içinde yaşamak nasıl mümkün olabilir? Artık toplumsal bir içgörüyle davranmanın ve bu şekilde yıkıcı tavırların durması gerekir. Aksi halde karşılıklı bir yok etme ve tüketme güdüsüyle her şey zehirlenecek ve geriden gelen kuşaklar da bu bilgiyle büyüyüp bu yok ediciliği daha da ilerletecekler.

Nadine Labaki'nin Peki Şimdi Nereye adlı filmi tam da bu noktadaki çabaları dillendirdiği için çok değerli. Filmde artık barış içinde yaşamaya karar vermiş Müslüman ve Hristiyanların kendilerine ait olmayan bir çatışmanın içinde taraf haline dönüşmeleri ve gömülmüş olan silahlarını tekrar topraktan çıkarıp savaşmalarını anlatıyor. Köye kurulan "vizontele" misali bir sahnede televizyondan gelen bölge halkının çatışmalarına dair haberler sonucunda her iki halkta da kuşku oluşur ve içlerine ilk savaş tohumu ekilir. Bu açıdan bakılınca kitle iletişim araçlarının da eleştirisinin yapıldığı söylenebilir. Savaş çığırtkanlığı yapan medya patronlarının kitleler üzerinde ne tür etkilere sahip olduğunu ve medyanın belirli güçler tarafından ele geçirildiğinde ne tür sonuçlar doğabileceğini de çok net özetleyen bir sahne. Aynı pencereden bakınca medyada "barış dili"nin kullanılması da aynı oranda olumlu etki yapabilir demekki. 



Barış Kadınların Çabalarıyla Gelecek

Televizyonda çıkan savaş haberleriyle beraber filmde hemen bir şeyler değişir ve kadınlar bir anda kanalı değiştirmeye çalışır, oradan sonuç alamayınca kocalarına, komşularına sözlü tahriklerde bulunarak televizyon üzerindeki dikkati dağıtmaya ve şavaşla kirlenen zihinleri bu kirlilikten uzak tutmaya çalışırlar. Çünkü savaş her cinsten insanı yok etse de kadınlar savaşın her zaman en büyük kaybedenleridir. Kadınların savaşa taraf olmaları söz konusu olmamalı ve her zaman barıştan taraf olmaları gerekir. Çünkü tarihten bu yana savaş onlar için kendi bedenleri, çocukları, eşleri, bütün sevdiklerinin ölümü demek, tecavüz, yaralanma demek, ait ve sahip olduğu her şeyi yitirmesi demek. Erkekler için de aynı oranda ağır sonuçları olmasına rağmen sosyal öğretilerle erkek kişi bu sonuçları bir şekilde tolere etme ve kendini savaşın içinde bir yere koyma eğilimi geliştirdiği için bir anlamda erkek kişi bu duyarlılığı göstermekte bir adım geridedir. Bir güç tarafından verilmiş bir görev olamamakla beraber kadınların kendilerine verdiği değerli bir ödevdir bu. Kadınların bu duyarlılığı ve sorumluluğu paylaşmalarına rağmen erkeklerin  savaşı başlatan, yaralayan, öldüren, yok eden taraf olmaya devam etmeleri ve bunu erkek olma becerileriyle bütünlük içinde düşünme yanlışları onların açmazıdır ve işleri daha da zora sokacak temel bir sebeptir. 

Savaşın tarafı olmayan ve olmak istemeyen kadınların televizyonda çıkan savaş haberlerine verdikleri tepkiyle beraber filmin temel çizgisi de netleşmiş oluyor. Bu noktada savaşın başlamasını engellemek için çok yoğun motivasyonlar gösteren kadınlar çok yaratıcı çözümler geliştiriyorlar. Erkeklerden bazı gerçekleri gizlemek, onların tekrar bir araya gelebilmeleri için "kafa yapıcı" bazı çözümler ve bunun gibi bir çok çözümle her defasında çabalıyorlar ama en son başka çare bulamayınca erkeklerin empati kurabilmelerini sağlamak amacıyla karşı tarafın dini sembollerini kuşanarak erkeklerin karşısına çıkıyorlar. "Camiye, kiliseye, namaza veya ayine, türbana ya da açık giyinmeye karşıysan önce beni vur" eylemi sayılabilecek olan bu yöntemle "öldürdüğün kişi benim" mesajı veriliyor. Aslında "kimi öldürsen de ölen ben oluyorum" diyor kadınlar.  Savaşta ölen benim, sensin, komşularımız ve insanlarımız. Nerede biri yaralansa kanayan benim ve savaşta bu gerçek hiç değişmeyecek.  Ölülerin yerleri ve kimlikleri bile birbirinden öyle belirgin ayrılmıştır ki mezarlıklar arasında farklar vardır. Oysa birlikte yaşandı dünya, ölmenin, ölü olmanın savaşı olmaz. 

Ölen gencin mezarını Müslüman mezarlığına mı Hıristiyan mezarlığına mı gömeceklerini bilemedikleri noktada yönetmen çok güzel bir soru sorduruyor: peki şimdi nereye?









Yorumlar

Çağatay Kara dedi ki…
İçinden geçtiğimiz bu sürece ne kadar uygun bir film değil mi, insanlar br yandan ölürken geçici de olsa silahların susması ya da filmdeki gibi gömülü olması ne güzel bir nihayet. Yazınız da bir o kadar güzel olmuş. Filmi arkadaşlarıma öneriyordum zaten, şimdi yazınızı da önereceğim.
Tebrik ediyorum.

Bu blogdaki popüler yayınlar

BÜYÜK ‘BALIK’ KÜÇÜK ‘BALIĞI’ YUTAR - Ali Rıza DÜRÜ

BALIK(2013) – DERVİŞ ZAİM Ali Rıza DÜRÜ Derviş Zaim’in Devir(2012) filmiyle başladığı üçlemenin ikinci filmi Balık filmi izleyiciyle bir süre önce buluştu. Üçlemenin son filmi olan Kıtmir’in ise yapım hazırlıkları devam ediyor. Türkiye sinemasının autor yönetmenlerinden olan Zaim her zaman kendi anlayışına has sinematografisiyle farkını ortaya koyuyor. İlk çektiği film olan Tabutta Rövaşata(1996) filminden bu yana beğeni kazanarak devam eden Zaim her zaman insanı ve doğayı merkeze almaya özen gösteriyor. Devir filmiyle ilgili daha önceden detaylı bir yazı kaleme almıştım. Doğanın kendi içindeki döngüsü, hayvanlar ve insanların yaşantıları ve bu yaşantılara insan eliyle yapılan müdahalelerin sonuçlarına ilişkin bir film olarak dikkat çeken film pek ses getirmemişti ama içinde tartışılacak oldukça önemli başlıklar vardı. Zaim sinemasının içinde türü itibariyle belgesele yakın olduğu için ayrı bir yerde duran Devir kimisini memnun etmiş kimi izleyiciyi de hayal kırıklığın

DUVARA KARŞI, FATİH AKIN, 2005

EMEK EREZ Duvara Karşı: Kimlik, Göç ve Kadın Giriş                         Fatih Akın’ın ustalık dönemi eseri olarak tanımlanan 2004 yapımı “Duvara Karşı” filmi Almanya’ya göç etmiş birinci kuşak ailelerin çocuklarının yaşadıkları kimlik bunalımını yansıtan bir filmdir. Yapım, daha önceki dönemlerde yapılan göçmen filmlerinin aksine “marjinal” olarak adlandırabileceğimiz karakterler üzerinden göçmen kimliğinin melezleşmesine ve yaşanan gerilimli çelişkiye işaret ediyor. Film,  Almanya’ya göç etmiş birinci kuşak ailenin psikolojik sorunları olan kızı Sibel’in hem ailesiyle yaşadığı kuşak çatışmasından kurtulmak hem de kendi bireysel özgürlüğüne kavuşmak amacıyla, rehabilitasyon merkezinde karşılaştığı Cahit’le yaptığı kurgusal bir evlilikle başlıyor. Eşinin ölümünden sonra yaşamayı bırakmış, bütün kimliklerini ‘reddeden’ Cahit ile Sibel’in evlilik oyunu zaman içinde aşka dönüşüyor ve bu dönüşüm Cahit’in Sibel’i kıskanması sonucunda işlediği cinayetle daha da karışık bir

Birkaç Psikodrama Filmi

http://www.e-hayalet.net/  sitesinden alıntılanmıştır. 1. Mavi Kadife Kategori:  Psikodrama Jeffrey Beaumont (Kyle MacLachlan) babasının neredeyse ölümcül bir felç geçirmesinden sonra kolejden evine döner. Hastaneden evine doğru yol aldığı sırada boş bir arazide içinde kesik bir kulak bulunan kâğıt bir çanta bulur. 10.0 ( 1 ) 2. Tiksinti Kategori:  Psikodrama Bir güzellik salonunda çalışan Carole, oldukça içine kapanık genç bir kadındır. Bastırılmış cinselliğin çoğu zaman erkek düşmanlığı ve cinsiyetsizlik noktasına vardığı Carole'da ciddi iletişim sorunları mevcuttur. 10.0 ( 1 ) 3. İhtiras Tramvayı Kategori:  Psikodrama Tennessee Williams'ın oyunundan uyarlanan film, Brando dışındaki üç oyuncuya Oscar kazandırmış, 7 dalda da bu ödüle aday olmuştu. 10.0 ( 1 ) 4. Taksi Şoförü Kategori:  Psikodrama Taksi şöförü olarak çalışmakta olan Travis yaşadığı sıkıntılardan iyice bunalmış ve