Film tam olarak bir toplumsal dönüşüm sürecinin bir prototipi olarak karşımıza çıkıyor.
İkinci dünya savaşı sonrasında değişen dünya ve değişen Türkiye içinde bir sinemanın, sinemacının, sinema tutkunu bir çocuğun süreçlerini doğal ve etkileyici bir dille izliyoruz. Herkesin sinemaya gittiği, mahalledeki en gencinden en yaşlısına kadar herkesin sinemaya gittiği bir, sinemasal örnekler verebildikleri, batı sineması başta olmak üzere tema, karakter ve kostümlerin iç içe geçerek bu mütevazi halkın hayatlarına yerleşmiş olması o kadar güzel ki. Ama değişen dünya dengeleri ve dönüşen siyasi yapı gereği insanların sinemadan kopuşu da gecikmeden hayata geçecektir.
Karizmatik bir karakter olarak Kadir İnanır bu filmde özel bir yere sahip. Hem sinemayı hem de aşkı temsil ediyor. Aslında bu film sinemanın düşsel söylemlerine bir methiye gibi. Ölüyü gerçekte diriltemese de bunu perdede yapacak güce sahip. Ve belki de tam bu noktada insanın aklında böyle mucizevi bir sinemasal süreçlerin geçtiğini söylemek mümkün oluyor.
Yönetmenleri usta olunca ortaya çıkan ürünün tadı ve tazeliği de bir o kadar güzelleşiyor.
ali reza dürü
ali reza dürü
Yorumlar