Ali Rıza Duru
HAVUZA DÜŞEN DAMLA
Yıllardır Emir Kustarica bakışıyla Roman kültürü, dansları, yaşantıları ve müziklerine tanıklık ediyoruz. Kustarica'nın mizahi ve gerçeküstü karakterleri yerine Tony Gatlif'in karakterleri daha sahici. Gadjo Dilo aslında bir birey - topluluk çatışmasını anlatıyor. Ötelenmiş bir topluluğun içine girmeye çalışan bir "yabancının" grup tarafından nasıl dışlandığını, kendilerini koruma güdüsüyle "yabancı" olana nasıl saldırdıklarını anlatıyor. Çünkü hayat boyunca hep yabancılardan zarar görmüşler. Tarih bunun örnekleriyle dolu ve gelecek tarih belki de bu örneklerle dolu olacak. Bu nedenle yabancılara karşı gösterdikleri grup tavrı çok anlaşılır.
Filmin bütün karakterleri kendi kültürlerine sahip çıkarken, öte yandan başka olana karşı ortak bir tavır içindedirler. Toplumsal boyutlarıyla bakıldığında toplumların bütün katmanlarında görülebilecek bir gerçeklik olarak çıkıyor karşımıza. Romenlerin müzikle ve dansla olan ilişkisi de filmde görünür düzeyde. Korkoro (özgürlük) adlı filminde de aynı temalar etrafında dolanan yönetmen kendini bu toplumsal yapının her detayını anlatmaya adamış gibi görünüyor.
Yorumlar